انتخابات

انتخابات تمام شد و ملت بزرگ ایران برنده واقعی آن بود اما در این میان نکاتی وجود داشت که توجه همه را به خود جلب کرد:  

کسانی که از اخلاق و انسانیت و صداقت سخن می گفتند، در رفتار صد وهشتاد درجه متفاوت بودند. رئیس جمهور فعلی را متهم به دروغ گویی می کردند و خود بیشتر و گسترده تر دروغ بر زبان می راندند. 

بعد از اتمام انتخابات در توهم پیروزی ۲۰ میلیونی بودند اما ...... 

نتایج که مشخص شد همه با هم شعار انتخابات از پیش تعیین شده را سر دادند و بد رفتاریهای قبل از انتخابات خود را تکمیل کردند. 

آفرین بر این صداقت، آفرین بر این اخلاق و آفرین بر اینگونه انسانیت.  

آقای کرباسچی و دوستانش هم که برای احیاء خود، آقای کروبی را پل قرار داده و آن شیخ ساده را فریب داده بودند حتی حاضر نشدند به آقای پلشان، رای بدهند و به صورت علنی به رقیب شیخ، رای دادند . 

آقای ابطحی در یادداشتی پر از مغالطه و فریب کاری نتیجه انتخابات را کاملا از پیش تعیین شده خواند و حتی رای تحقیر کننده مردم عزیز به اطرافیان آقای کروبی را سناریوی احمدی نژادی خواند و مدعی شد سر مردم به جای کلاه، گونی گذاشتند .  

و هیچ فکر نکرد که به جای اینهمه توهین و فریبکاری و دروغ پردازی باید فکری به حال خود و دوستانش بکند . و خود را بشکند نه آیینه را که شکستنش خطاست . 

گویا زبان حالشان این بود: اگر پیروز می شدیم همه چیز خوب و سالم بود و هیچ تخلفی صورت نپذیرفته بود اما حالا که شکست خورده ایم همه تقصیرات را گردن مجریان انتخابات می اندازیم و معتقد می شویم اگر تقلب نمی شد آقای موسوی ۳۰ میلیون و آقای کروبی ۲۰ میلیون رای می آورد و برای اینکه اذهان را از جمع آرا منحرف کنیم، می گفتیم : آراء اضافی به خاطر اشتباهی بود که در اعلام تعداد واجدین شرایط برای رای دادن صورت پذیرفته بود و آنهم سیاست دولت وقت برای مبارزه با ما بود.